Een hoopvol perspectief als het klote gaat
Bijgewerkt op: 29 jun.
Een goede vriend van mij, Mark, is ziek. Opgenomen met een acute alvleesklierontsteking. Daar valt helemaal niks aan te doen. Hij ligt in het ziekenhuis aan de zware morfine te wachten tot het overgaat. Hij heeft helse pijnen, kan geen eten binnenhouden en slaapt maximaal 15 minuten aanéénsluitend. Voor de derde week nu. Zijn vrouw en dochter mogen elkaar om en om bezoeken vanwege Corona en maximaal één uurtje per dag. Verder mag er niemand komen.
Met andere woorden: ongewoon klote.
Eind vorige week sprak ik hem omdat hij voor het eerst eventjes naar buiten mocht.
Hij zat in het zonnetje op een bankje.
Ik vroeg hem hoe hij zich voelde.
Hij somde kort de pijn op en de vermoeidheid, maar begon al snel over de fijne verpleegkundigen die hem bijstonden.
Over een toffe film "The Bucket List" die hij op Netflix had gezien.
Over hoe dankbaar hij is voor de aandacht van mensen voor zijn herstel.
En ik dacht: sjees, wat kan ik veel van jou leren.
Mark doet niet aan JOY, Mark is JOY.
Hij ziet altijd een reden om dankbaar te zijn.
Hij accepteert wat er is, vecht er niet tegen en ziet altijd het positieve.
Hij heeft zijn aandacht permanent gericht op wat er wel goed gaat. Dat doet hij (bijna?) volledig onbewust: zo is hij gewoon.
Ik heb daar zo'n bewondering voor. Wij zijn als mensen zo geconditioneerd om altijd te kijken naar wat er (nog) niet goed gaat. Van kinds af aan al (daar schreef ik eerder hier over). Onszelf aanleren de blik vooral te vestigen op alles wat er wel is, wat er goed gaat, wat je blij en dankbaar maakt is levenswerk.
Mark liet me weer even zien hoe dat moest, met name in tijde dat het klote gaat.
Ik ben zo dankbaar voor Mark.
Hugs, Rianne PS. Vind jij het ook moeilijk om vooral als het klote gaat je aandacht op JOY te houden? Snap ik. Mijn gratis draaiboek "The JOY Effect" kan je helpen. Het is een praktische methode om jezelf aan te leren dagelijks een beetje aandacht aan jouw JOY te besteden.
