Ik wil wel trouwen, maar niet samenwonen

Afgelopen zondag deelde ik op LinkedIn dat ik meedoe aan NaNoWriMo, een wereldwijd schrijf event waar duizenden aan meedoen. In mijn blogpost van 1 november leg ik uit wat het precies is mocht je geïnteresseerd zijn. Dolf Weverink, een schrijftrainer, reageerde op die post met een enthousiast “Schrijf je blij, Rianne” en het was exact de mantra die ik nodig had op dat moment.

Ik schrijf deze maand, november 2020, elke dag een blogpost en mijn intentie is om helemaal vanuit mijn hart te schrijven. Te schrijven over dingen waar ik blij van word en tegelijkertijd blij te worden van het schrijven zelf.

Als ik aan mensen uitleg waar JOY bij mij voor staat zeg ik altijd:

JOY gaat niet over de dingen doen die je leuk vindt, maar over leuk vinden wat je doet.

Dat is een wezenlijk verschil. Als je je leven gaat leiden vanuit de intentie dat je leuk vindt wat je doet en je herhaalt die intentie frequent, dan is het alsof je langzaam een andere bril opzet. Je gaat je leven vanuit een ander perspectief leiden. Namelijk het perspectief dat er vaak een fijn aspect zit aan de dingen die je doet. Tegelijkertijd ga je veel bewuster keuzes maken waar je je aandacht aan besteedt.

Dit klinkt mogelijk wat abstract, dat snap ik. Een van mijn makke is dat ik hoog over kan denken en het soms uitdagend vind om het concept weer lekker praktisch te maken, terwijl ik mezelf toch best praktisch vind ;-).

Terug naar het onderwerp.

Leven vanuit je innerlijke JOY gaat helemaal niet over de externe dingen in het leven en dat die leuk moeten zijn.

Het gaat over weten wat jou van binnen laat oplaaien, je innerlijke drijfveren en verlangens kennen en vanuit daar je leven leiden.

Je leven LEIDEN vanuit je INNERLIJKE JOY.

Innerlijk Leiderschap is je leven leven vanuit je innerlijke JOY.

Dat betekent dat je dagelijks keuzes maakt die volledig congruent zijn met wie jij bent, waar je voor staat en wat je belangrijk vindt.

Zoveel mensen doen dit niet.

De meeste van ons leiden ons leven vanuit “alles wat moet” mentaliteit.

De meeste van ons leiden ons leven vanuit een “zo is het nou eenmaal” mentaliteit.

De meeste van ons leiden ons leven vanuit een “zo doe ik het al jaren” mentaliteit.

Zo leefde ik mijn leven ook de eerste 40 jaar.

Ik heb ooit gelezen dat verpleegkundigen werkzaam in hospices het vaakst verhalen horen van spijt. De mensen die hun laatste dagen doorbrengen hebben spijt van keuzes die ze in hun leven niet hebben gemaakt vanwege een honderdtal verschillende redenen.

Gedurende hun leven waren ze niet of nauwelijks verbonden met hun innerlijke JOY en kracht. Ze hebben spijt dat ze hun leven niet vanuit hun innerlijke ik hebben geleid.

Ik heb een paar jaar geleden een paar afspraken met mezelf gemaakt en dat is allereerst dat ik nooit spijt wil hebben van keuzes die ik niet heb gemaakt. Ik ga liever heel hard op mijn bek dan dat ik straks in een hospice tegen een verpleegkundige moet zeggen dat ik ergens spijt van heb gehad.

Tot nu toe heb ik gelukkig ook nog geen spijt. Alles wat ik tot nog toe heb meegemaakt was of top of goed of het bracht me een les. Ja, ik heb dingen gedaan die ik niet nogmaals ga doen omdat het niet bij me past en toch heb ik geen spijt van dat ik het heb gedaan.

Ik heb bijvoorbeeld in mijn leven twee keer samengewoond met een man. Ik weet nu dat ik niet voor samenwonen weggelegd ben. Ik heb een immens groot verlangen om te trouwen, maar dat samenwonen, liever niet. Ik heb liever dat mijn partner op maximaal een kwartiertje fietsen in zijn eigen huis woont en we dus echt bewust kiezen om tijd met elkaar door te brengen als ook bewust kiezen voor tijd apart.

Waarom ik dan toch wil trouwen: tja, lijkt me gewoon echt heel tof en ik droom al jaren van een intieme bruiloft in Toscane. Voor mij is die reden goed genoeg ;-). Ik ben zelfs al een keer bruidsjurken wezen shoppen zoals je kunt zien op de foto, why NOT :)?

Keuzes maken vanuit je innerlijke kracht betekent dat je soms tegen de norm in gaat. Maar dat je van binnen ongelooflijk goed weet waar jij voor staat. Wat jouw persoonlijke waarden en drijfveren zijn en dat deze, in combinatie met jouw verlangen, de leidraad zijn voor de beslissingen die je neemt.

Dat je in dat proces je intens bewust bent van je eigen (belemmerende) overtuigingen en daar elke dag met een open mind nieuwsgierig naar bent omdat je snapt dat de enige die tussen het realiseren van al jouw dromen en het nu staat, jijzelf bent.

Je innerlijke leiderschap pakken gaat over het nemen van 100% verantwoordelijkheid voor alles wat je in je leven aantrekt. Dat is soms f***ing zwaar en toch uiteindelijk bevrijdend.

Innerlijk leiderschap pakken betekent soms lastige keuzes maken. Althans, lastig voor anderen. Heel vaak namelijk, maken we keuzes vanuit een assumptie over wat anderen belangrijk, leuk of interessant vinden. We doen of laten dingen omwille van een ander.

Het gekke is dat wanneer onze geliefden ons om advies vragen wanneer zij voor een keuze staan, we vaak zeggen, doe wat je hart je ingeeft. Volg je hart, zelfs als dat betekent dat je iemand anders (tijdelijk) teleurstelt.

Waarom vinden we het zelf zo moeilijk om dat advies op te volgen?

Glennon Doyle, auteur van het boek “Ongetemd” beschrijft het heel prachtig in de context van een gesprek met haar tienerdochter, Tish.

Dit fragment komt uit haar boek. (ik heb de Engelse versie gelezen, de Nederlandse versie is via Bol.com beschikbaar!)

Tish: Chase (haar broer) wants me to join the same club he joined in middle school. I don’t want to.

Mom Glennon: So don’t.

Tish: But I don’t want to disappoint him.

Mom Glennon: Listen, every time you’re given a choice between disappointing someone else and disappointing yourself, your duty is to disappoint that someone else. Your job, throughout life is to disappoint as many people as it takes to avoid disappointing yourself.

Tish: Even you?

Mom Glennon: Especially me.

Toen ik dat voor het eerst las: WOW! Seriously?

Dit voelde als zo waar en tegelijkertijd zo tegenstrijdig. De meeste van ons, ik ook, zijn opgevoed met de overtuiging dat we anderen liever niet teleurstellen. Dat start bijvoorbeeld al op jonge leeftijd wanneer we onze kinderen “dwingen” om oma of opa een kus te geven. Wat nou als je dat helemaal niet wilt? Als je innerlijke ik heel hard nee roept. We krijgen te horen dat dat nou eenmaal zo hoort, anders stellen we hen teleur.

Zulke momenten leren we dat onze eigen verlangens en wensen er soms niet toe doen.

We leren te faken om anderen maar niet teleur te stellen.

En later verworden we tot mensen die koste wat kost anderen niet teleur willen stellen en dus ja zeggen als onze buik nee roept. In pogingen om leuk, lief en aardig gevonden te worden laten we onszelf soms in de steek omwille van een ander.

En dit gaat zeuren. In je lijf. Soms met fysieke of mentale ziekte tot gevolg.

Elke keer verlies je een stukje zelf integriteit.

Elke keer verlies je een stukje vertrouwen in jezelf.

Elke keer verlies je een stukje respect voor jezelf.

En uiteindelijk leidt een leven waarin je voornamelijk gefocust bent op wat anderen willen en handelt om hen niet teleur te stellen, tot een leven dat… nou ja… teleurstellend is. Nou wil ik niemand de put in praten, maar ik wil wel een spiegel voorhouden.

In die spiegel kijken is verdomd lastig. Vertrouw me, ik weet dit als geen ander.

En toch is in die spiegel kijken het meest bevrijdende wat je voor jezelf kunt doen.

Jezelf goed aankijken en vragen stellen over je eigen innerlijke drijfveren, je eigen passies, je eigen JOY.

Dit proces, vanuit je innerlijke kracht je leven gaan leiden vraagt om een ongelooflijk hoeveelheid moed, nieuwsgierigheid en ja ook zelf compassie.

Je innerlijk leiderschap pakken betekent dat je jezelf dusdanig vertrouwd dat je altijd luistert naar je innerlijke stem, je intuïtie. Dat je jezelf nooit in de steek laat zelfs als dat betekent dat je de verwachtingen van anderen moet loslaten.

Dat vergt moed. Heel veel moed.

Het vergt ook nieuwsgierigheid. Nieuwsgierigheid naar de donkere en lichte kanten van je bestaan. Nieuwsgierigheid naar vanuit welke intentie je nu keuzes maakt en wat je dat heeft gebracht maar ook gekost. Nieuwsgierigheid naar je eigen overtuigingen, de helpende en niet-helpende.

En het vergt vooral een hele grote dosis zelf compassie. Jezelf niet veroordelen om de dingen die je hebt gedaan of gelaten. Die versie van jezelf deed de dingen zoals ze je toen goed achtte.

Het moment dat je gaat leven vanuit je innerlijke kracht besef je dat alles er mag zijn. Dat het leven een groot leerproces is om te worden wie je bent.

Als jij dit leest en jij hebt kinderen dan weet ik vrijwel zeker dat jij jouw kinderen een toekomst gunt waarbij ze hun verlangens na mogen en kunnen streven. Dat ze dicht bij zichzelf blijven en zich niet laten (af)leiden door de laatste tiktok hype. Jouw huidige leven: de mensen met wie je omgaat, de informatie die je consumeert, de programma’s die je bekijkt beïnvloeden jou.

• Als je dit allemaal weg zou halen, wat ontstaat er dan vanuit een diep verlangen van jou?

• Als je gaat leven vanuit de intentie dat je jezelf nooit meer teleurstelt, wat wil je dan zeggen of doen?

• Als je wist dat alles wat je aan zou raken zou lukken, welke keuzes zou je dan nu maken?

• Wanneer je jezelf volledig zou vertrouwen, wat zou je dan het liefste doen?

• Als je nu een gesprek zou voeren met de versie van jezelf die over tig jaar in een hospice ligt, wat wil je dan vieren dat je gedaan hebt?

Alle antwoorden op deze vragen zitten al in jezelf. Het is aan jou of je ze durft uit te spreken.

Er zijn diverse fases in een creatie proces:

We bedenken iets.

We spreken het uit.

We schrijven het op.

We gaan het doen.

Elke fase is een beetje spannender, want met elke fase wordt het “echter”. Althans zo voelt dat.

“Wat als…. “ komt bij elke fase een beetje meer om de hoek kijken.

Wat als het allemaal perfect uitpakt?

Leven vanuit je innerlijke kracht is geen garantie op succes.

Het is wel een garantie op een leven vanuit integriteit.

Een leven vanuit zelfliefde.

Een leven wat je ieder ander gunt.

En wat ieder ander jou gunt.

Hugs, Rianne