JOY is (niet) nuttig

Vol ongeloof kijk ik haar aan. Een wat-lijstje vraag ik? Een blij lijstje antwoordt ze. Ik zit tegenover mijn kersverse psycholoog. Dit is mijn tweede sessie nadat ik tijdens de eerste sessie officieel het label "burnout" heb meegekregen. Een label waar ik het overigens totaal niet mee eens was, maar dat is een heel ander verhaal. Die avond zat ik aan de eettafel met pen en papier voor mijn neus om vol goede moed mijn blije lijstje te maken. En er kwam niets. Nou ja, een versgewassen dekbedovertrek. Daar word ik altijd zo blij van. Nog steeds. Iedereen toch?

Terug naar dat blije lijstje. De dagen erna vulde het lijstje zich langzamerhand wel met wat dingen, maar het voelde als een bij elkaar gezocht lijstje. En dat was het ook. Natuurlijk werd het me wel duidelijk wat de psycholoog mij aanspoorde om te gaan doen: aandacht geven aan dingen die je blij maken.

Maar dat lastige "dat voelt niet zo nuttig" zat in de weg

Wij zijn als generatie opgevoed om veel aandacht te geven aan alles wat nuttig en noodzakelijk is. We meten productiviteit en resultaten. Zelfs hobbies hebben vaak een nevendoel: je gezondheid, creativiteit of iets anders bevorderen.

Onze dagen zijn gevuld met dingen die moeten. School, werken, huishouden, boodschappen, administratie, voor familieleden zorgen. Er moet van alles. Volgens de burnoutpoli heeft 1 op de 6 werknemers last van burnout klachten. Dat zijn 1,4 miljoen mensen! We zijn langzamerhand een beetje onze JOY verloren. Of, beter gezegd, we hebben JOY op de achterbank geschoven. Voor als er tijd over is. JOY is geen prioriteit meer. Kan je je nog herinneren dat je een klein meisje of jongetje was? Toen mocht JOY de hele dag. Je ouders deden vanaf de allereerste dag hun uiterste best om je te laten lachen. JOY was je natuurlijke staat. Als je geen JOY ervoer liet je dat luidkeels horen en kwam er antwoord in de vorm van eten of aandacht. Naar mate je ouder werd, kwam je in ons georganiseerde systeem terecht van school. En toen begon het "moeten". Het moeten werd ook gelijk getrokken: of jij nou wel of geen JOY ervaart in rekenen of geschiedenis doet er niet zoveel toe, je moet het sowieso leren. Je leerde dat je punten scoorde als je je aanpaste en in het georganiseerde stramien meeging.

Weet je nu nog waar je als kind heel erg blij van werd? Waar je van ging stralen?

Sta je jezelf toe daar nu nog aandacht aan te geven? Of hoor je je eigen kritische innerlijke stem dat heel hard roepen dat dat niet meer zo nuttig is, en geef je daar gehoor aan?

Wat je aandacht geeft dat groeit

Die avond nadat ik thuis vol goede moed mijn blije lijstje zat te maken realiseerde ik me voor het eerst dat al mijn "moetjes" vooral mijn aandacht kregen. Natuurlijk, ik vond mijn werk echt heel leuk, anders zou ik niet zonder mekkeren al die overuren hebben gedraaid. Maar het was wel ten koste gegaan van andere dingen in mijn leven omdat er zoveel nog even "moest".

Na al het moeten op school was mijn to do lijst mijn nieuwe "moeten" geworden.

Wat je aandacht geeft dat groeit. Die gevleugelde uitspraak is inmiddels een van mijn dagelijkse mantra's worden. Wat wil jij dat er groeit? Na die eerste exercitie concludeerde ik dat ik een leven wil waar ik vooral met veel vreugde en plezier dingen mag ontwikkelen en leren. Waarin ik met veel vreugde en plezier diepgaande relaties mag ervaren, met mensen mag samenwerken en mooie gesprekken mag voeren. Het heeft me nog dik zes jaar gekost om van dat eerste inzicht uiteindelijk keuzes te maken en stappen te zetten om dit ook structureel in te bedden. De programmering van "alles wat moet" gaat heel diep en daar afscheid van nemen en je eigen innerlijke gids gaan volgen is een proces van vallen en opstaan. Als ik niet voor mijn eigen JOY kies, doet niemand het. Als ik een strak lijf wil zal ik er zelf voor moeten kiezen om te gaan sporten. Als ik structureel meer JOY in mijn leven wil zal ik er zelf voor moeten kiezen dat in te bedden. Het komt niet vanzelf. Ik WIL hier aandacht aan geven. JOY is een keuze. JOY Is een perspectief op de wereld. JOY is besmettelijk.

Wat is nou JOY?

JOY is natuurlijk een engels woord en ik gebruik dat woord express omdat er geen goede Nederlandse vertaling voor is. De dikke van Dale vertaalt het als vreugde, maar dat doet het woord net te kort. JOY is een levensinstelling. Het is geen resultaat van iets dat je doet (zoals geluk vaak is), het is HOE je dingen doet.

JOY is niet doen wat je leuk vindt. JOY is leuk vinden wat je doet, waar je over praat en denkt.

JOY heeft als gevolg dat je je positief voelt: dat kan kan een hele kalme innerlijke tevredenheid zijn, dankbaarheid of juist heel expressief van de daken schreeuwend zo blij. Een JOY continuüm. De grote gemene deler is dat je mondhoeken omhoog staan: hoe ver is voor iedereen verschillend.

Jouw JOY lijstje

Jouw JOY Journey start mogelijk ook met een lijstje. Inmiddels heb ik een andere methode bedacht voor dat lijstje, want dat "ins blaue hinein" een lijstje maken is best lastig. Makkelijker is om juist terug te kijken in je recente verleden en de momenten te benoemen waarin je JOY ervoer. Maar voordat je daaraan begint: kijk jezelf eens goed aan in de spiegel en beantwoord de vraag:

"Verdient mijn JOY meer aandacht?"

Als het antwoord ja maak dan ook echt de keuze om voor JOY te kiezen. Ik gun het jou zo. JOY is besmettelijk voor jezelf en je omgeving. Dagelijks een heel klein beetje aandacht voor jouw JOY creëert een sneeuwbaleffect. Voor jezelf en de mensen om je heen. Dat noem ik The JOY Effect. Wil je er zelf mee starten? Ik heb een simpel draaiboek op mijn website, gratis te hier te downloaden. Niets staat je in de weg behalve jezelf. Ik wens je heel veel JOY. Hugs, Rianne