Wijsheid van het sacrale centrum: de mindf*ck van hard werken

Het sacrale centrum levert de energie om te werken. De brandstof die dit centrum nodig heeft (ongeacht of je sacraal gedefinieerd is of niet) is plezier. Als je werkt aan dingen die je leuk vindt, trek je meer dingen aan die je plezier brengen. Dit is simpel de natuurwet van energie.

Ik was zoals Anne. Ik zag best hoe makkelijk school voor mij was en hoe lastig het was voor o.a. mijn zus en vriendinnetjes in de klas. Zij moesten ploeteren. Ik niet. Ik haalde overigens geen negens en tienen. Maar met heel weinig inspanning haalde ik zessen en zevens. En ik vond het wel best. Ik was geen perfectionist. Ik vond school niet zo boeiend, ik verveelde me snel.

Zo fladderde ik door het VWO. Elk jaar weer aan het eind van de zomer kreeg ik van mijn ouders te horen dat het dit schooljaar echt anders zou worden. Dat ik nu veel harder zou moeten gaan werken want het zou moeilijker worden. Ik keek ze aan, haalde mijn schouders op en dacht ‘het zal wel’.

Maar de onbewuste boodschap hoorde ik wel.

Hard werken had betekenis: had waarde.

Niet hard werken was “te makkelijk”.

Of zoiets?

Dat harde werken heb ik mijn hele schooltijd overigens nooit gedaan. Het was niet nodig om te voldoen aan de criteria die ons schoolsysteem ons oplegde. En toch vonden andere mensen, met name volwassenen, dat ik dat wel moest doen.

Waarom?

Ik heb oprecht nog nooit een bevredigend antwoord op die vraag gekregen.

Ik werk nu dagelijks met mensen die hun eigen natuurtalent niet waarderen omdat ze er niet hard voor hoeven te werken. Het gaat ze zo makkelijk af, dat kan toch niet waardevol zijn?

Vorige week stond ik voor een groep van 6 collega’s. Ik gaf elke deelnemer een mini Human Design Reading.

Bij twee van de zes zag ik het weer gebeuren.

Een dame hoorde van mij wat zij van nature briljant deed. Haar collega’s knikten enthousiast en vertelden hoe waardevol het voor hen was dat ze dit deed. En zelf vond ze dit niet zo waardevol.

Dat was toch gewoon? Dat ging toch vanzelf? Nee joh het harde werken aan al die andere dingen waar ze wellicht geen eerste aanleg voor had, maar dat ze met heel hard werken toch realiseerde. Dat is het echte waardevolle werk. Dan draag je bij, als je hard gewerkt hebt. Althans dat was de onbewuste overtuiging die werd uitgesproken.

De andere dame vertelde dat ze vroeger uren besteedde aan het voorbereiden van presentaties en gesprekken. Tegenwoordig deed ze dat niet meer omdat ze wist dat als ze open het gesprek instapte dat het dan veel fijner ging. Fijner voor haar, fijner voor haar gesprekspartner, want ze kon in het moment reageren op dat wat er gebeurde, zonder voor-oordeel.

Voorbereiden kostte juist veel energie en voelde niet prettig. Maar een externe partner had die voorbereiding juist wel nodig en die had een oordeel over dat zij er zo (te) relaxed instapte.

Met als gevolg dat zij weer aan zichzelf ging twijfelen of ze toch niet moet voorbereiden, want als het zo makkelijk ging, dat was vast niet goed.

Zie je de denkpatronen waarmee we onszelf in de weg zitten?

Er is helemaal niks mis met hard werken. Aan de juiste dingen. Juist voor jou: de dingen waar jij aan van gaat. De dingen die jou laten stralen. Het bijzondere is: dat voelt helemaal niet als hard werken.

Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik een Human Design studieboek opensla. Elke dag verdiep ik me in dit systeem. Uit pure fascinatie. Ik ben er helemaal weg van. Gek genoeg voel ik me hier de laatste maanden soms schuldig over.

Human Design is vier jaar mijn hobby geweest tot ik er in mijn vijfde jaar mijn werk van maakte.

Ik voelde me voorheen niet schuldig als ik dagelijks HD studeerde. Maar nu het mijn werk is wel.

Dat is toch suf? Dit is die andere kant van de conditionering van (hard) werken.

En op zulke momenten kijk ik mezelf weer even aan om het schuldgevoel van me af te schudden. Het Human Design systeem leren gaat me zo makkelijk af en ik vind het zo fantastisch om de complexiteit te vertalen in praktische simpele brokken voor jullie zodat er kwartjes vallen.

Ik cultiveer mijn talent om complexe materie te leren en te vertalen in iets dat de ander kan begrijpen. Ik doe dit vanuit pure JOY. Het voelt niet als werken. Het kost me geen moeite.

Het voelt als vanzelf. Van(mij)zelf.

En jij hebt ook van die dingen. Dingen die voor jou als vanzelf voelen. Wellicht weet je nog niet precies hoe je van die dingen een inkomen kunt genereren, maar daar kun je hulp bij vragen.

Jouw Human Design geeft je een inkijkje in de dingen die voor jou zo makkelijk zijn en gaan dat je er niet of nauwelijks over na hoeft te denken. Je doet het gewoon zo. Je bent geboren het zo te doen.

Betekent niet dat je niet hoeft te werken. Helemaal niet. Het betekent wel dat het werken niet als werken voelt. Werken voelt als gewoon zijn en vanuit dat zijn iets doen, vanuit plezier.

Mag werken voor jou makkelijk zijn?

Liefs, Rianne